We Francji na lotnisku Saint Auban po tygodniowej rywalizacji zakończyły się 10. Mistrzostwa Świata w Wyścigach Szybowcowych. Po emocjonującej walce zawody wygrał reprezentant Polski – Sebastian Kawa. Polak jest od kilku lat liderem światowego rankingu pilotów szybowcowych FAI.
W mistrzostwach wystartowali zawodnicy z całego świata, którzy uzyskali prawo startu w zawodach kwalifikacyjnych rozgrywanych w roku 2019 i 2021. Mistrzostwa były rozgrywane w klasie 18-metrowej, w której jedynym ograniczeniem jest rozpiętość skrzydeł (odległość od lewej do prawej końcówki skrzydeł), która nie może przekroczyć długości 18-metrów.
Nasz kraj reprezentował najbardziej utytułowany polski zawodnik Sebastian Kawa z Aeroklubu Bielsko-Bialskiego. Polak startował na szybowcu AS 33. Z uwagi na sytuację spowodowaną przez pandemię Covid 19, wszystkie zawody kwalifikacyjne planowane w 2020 roku zostały odwołane lub przełożone na 2021 rok. W tym roku odbyły się tylko zawody we Francji i we Włoszech. Bezpośrednio zakwalifikowała się tylko połowa zawodników. Limit 20 zawodników został uzupełniony poprzez zaproszenie najlepszych zawodników na świecie, wśród których znalazł się Sebastian Kawa.
Po zaciętej walce do ostatniego dnia zawodów Polak wraca ze złotym medalem. Na drugim miejscu zawody ukończył Niemiec Mario Kiessling. Trzeci na podium stanął reprezentant Francji Maximilian Seis.
Rys historyczny:
Pierwsze Szybowcowe Mistrzostwa Świata w Wyścigach Szybowcowych były rozegrane na francuskim lotnisku Saint Auban we wrześniu 2005 roku. W dniach od 19 do 24 grudnia 2007 roku na nowozelandzkim lotnisku Omarama odbyła się druga edycja mistrzostw. Trzecią edycję zawodów rozegrano w Santiago de Chile w pierwszej dekadzie stycznia 2010, czwarte zorganizowali Niemcy na lotnisku Wasserkuppe w 2011 roku. Piąte Mistrzostwa w Wyścigach Szybowcowych ponownie wróciły do Francji w maju 2013 roku na Alpejskim lotnisku Sisteron, szóste zorganizowali Włosi we wrześniu 2015 roku na alpejskim lotnisku Vareze niedaleko Mediolanu. Siódma edycja zawodów odbyła się w RPA w listopadzie 2016 roku, ósme w styczniu 2018 Chile a gospodarzem dziewiątych byli Hiszpanie w czerwcu 2019 roku.
Trzy razy z rzędu (2005, 2007, 2010) tytuł Mistrza Świata we wspaniałym stylu zdobył Sebastian Kawa – kilkuletni lider światowego rankingu pilotów szybowcowych FAI. Nasz pilot latał na polskim szybowcu Diana 2. W czwartych Polak nie startował z uwagi na kłopoty sprzętowe. Mistrzem wówczas został Włoch Giorgio Galetto. W piątej edycji mistrzostw Kawa ponownie startował na Dianie 2 i zdobył srebrny medal nieznacznie ustępując w punktacji Francuzowi Didier Hauss. Począwszy od 2016 roku mistrzostwa były rozgrywane w klasie 18-metrowej (pierwsze pięć edycji rozegrano w klasie 15-metrowej). W 2015 roku w Vareze Sebastian startował na aeroklubowym szybowcu klasy 18-metrowej ASG 29. Wywalczył wtedy brązowy medal. W 2016 roku w RPA na pożyczonym szybowcu JS 1 nasz pilot zajął 5. miejsce. W 2018 roku w Chile Sebastian Kawa startował na aeroklubowym szybowcu JS 1C i ponownie wygrał mistrzostwa. W ostatniej edycji w 2019 roku Kawa startował na pożyczonym szybowcu JS 3 i wywalczył srebrny medal.
Podstawowe zasady mistrzostw Grand Prix są proste i wyglądają następująco:
Jest to nowy typ zawodów, których głównym celem jest poprawa medialności sportu szybowcowego. Regulamin został zmodyfikowany w sposób pozwalający łatwiej zrozumieć istotę rywalizacji sportowej szybowników. Konkurencje są rozgrywane przez siedem dni. Zwykle rozgrywa się jedną konkurencję jednego dnia. Zwycięzcą konkurencji jest pilot, który pokona wyznaczoną trasę w najkrótszym czasie. (Wynik zawodnika jest wyrażony w godzinach, minutach i sekundach). Punktacja jest zbliżona do mistrzostw w samochodowej Formule 1. Zwycięzca dnia otrzymuje 10 punktów za konkurencję, drugi pilot dnia 8 punktów, a pozostali za każde miejsce o jeden punkt mniej aż do dziewiątego zawodnika, który otrzyma 1 punkt. Piloci zajmujący miejsca od dziesiątego w dół nie otrzymają punktów.
Mistrzem Świata zostaje pilot, którego suma punktów zdobytych w poszczególnych konkurencjach będzie najwyższa.
Jak wyglądają konkurencje?
Organizator wyznacza trasę, która najczęściej przybiera kształt wieloboku o tym samym przebiegu i długości dla wszystkich zawodników. Odległość jest liczona od środka linii startu (o długości 5 km ulokowanej w pobliżu lotniska) przez wyznaczone punkty zwrotne do środka linii mety (o długości 0,5 km) usytuowanej na lotnisku. Minimalna długość trasy wynosi 100 km,, a maksymalna zależy od warunków meteorologicznych i przeważnie nie przekracza 400 km. Zawodnicy zwykle osiągają średnie prędkości na trasie od 50 do 150 km/h. Prędkość średnia jest uzależniona od umiejętności pilota, osiągów szybowca i warunków meteorologicznych. Czas jest liczony dla wszystkich od tego samego momentu (równoczesny czas startu lotnego – „Regatta Start”) zwykle 20-30 minut po starcie ziemnym ostatniego pilota. Dzięki temu pilot przecinający metę jako pierwszy zawsze będzie zwycięzcą konkurencji.
Foto: FAI Sailplane Grand Prix (Facebook Oficial Fanpage)